Poranek ma smak daktyli
stęskniony i trochę szorstki.
Deszcz kapie do kawy
– przyjaciółki, która słucha
mój poranny wiersz
Od dwóch czy nawet trzech lat mam jeden rytuał o poranku. Siadam na pluszowej kanapie z filiżanką pysznej kawy, z owsianką (dziś pełną daktyli), a czasami ze świeżym sokiem z pomarańczy oraz z kotem na kolanach (to w zależności jak kotu się zechce).
Continue reading
– Hey Barista
– wołają na mnie w pracy, a ja cenię sobie tę ksywkę, ponieważ bardzo lubię przyrządzać kawę, a także ją pić.
Ostatnio jeden klient powiedział mi, że lubi kawę zrobioną właśnie przeze mnie. Wtedy nagle uświadomiłam sobie, że to jak przykładam się do robienia każdej kawy z osobna ma sens.
Słowa Richiego dodały mi skrzydeł by dalej zgłębiać sztukę parzenia kawy oraz natchnęły mnie aby napisać ten tekst.
Continue reading
Jest takie miejsce we Wrocławiu, w Polsce, do którego zawsze wpadam, nawet jeśli przyjeżdżam do miasta tylko na dwa dni. To miejsce stało się dla mnie moim osobistym symbolem Wrocławia za którym tęsknię.
Kawalerka – kawiarnia na ulicy Benedykta Polaka, w Śródmieściu, usytuowana w starej kamienicy, naprzeciwko charakterystycznych bloków postmodernistycznej architektury zwanych „sedesowcami”, a przeze mnie blokami kosmicznymi. To bardzo blisko Mostu Grunwaldzkiego i rzut beretem od Wydziału Dziennikarskiego oraz mojego mieszkanka, w który kiedyś żyłam.
Continue reading
Wyszłam, aby za tobą zatęsknić,
Wyszłam ponieważ kiedy byłam blisko nie mogłam dostrzec tego co miałam.
– śpiewa Bebe, hiszpańska piosenkarka, w kolejny pochmurny dzień w Galway. Oglądam teledysk, w którym wspina się po słonecznych górach Sierra Morena, ciągnąc za sobą malutką skrzynkę z paroma rzeczami.
Continue reading
Przysiadam na oświetlonym geometrycznym kształcie, za barem DJ wypełnia moją filiżankę kawą i bitami. Facet ma duże czerwone buty oraz skarpetki pomalowane w kwiaty, być może przez samego Paul Cézanne ‘a.
Continue reading