Kiedy robię papierowe kolaże wycinam to co siedzi mi w głowie: pragnienia, emocje, przyszłość. I nagle mogę spacerować po lawendowym polu w zielonym płaszczu. Z głowy wyrastają mi wrzosy. Kot pachnie słońcem.
Continue reading
Kruk przelatuje z drzewa na drzewo, a ja chcę kontemplować jego aksamitne skrzydła. Tymczasem ptak siada pomiędzy bezlistnymi gałęziami na tle chmur i to on gapi się na mnie. Dlaczego brakuje wiosny? – przełykam myśl wraz z powietrzem i niemal biegnę najdroższą mi ścieżką jakbym uciekała.
Continue reading
W szpitalu w Galway, który jest na naszej ulicy, od lat w poczekalni wiszą oprawione w ramy WIERSZE. Kiedy więc pewnego razu z mężem wylądowaliśmy na ostrym dyżurze, czekaliśmy w otoczeniu poezji. I pamiętam, że dzięki wierszom ze ścian oderwaliśmy się na chwilę od przerażenia jakie wtedy w nas było.
Mogliśmy przekroczyć granice nie ruszając się z miejsca.
Continue reading
W mojej chacie tej wisony,
Nie ma nic –
Jest wszystko!
/Haiku by Yamaguchi Sodo/
Miękkie kroki na wykładzinie, oddech, przełykanie śliny, ćwierkot ptaków, deszcz pukający do okna – to słyszę kiedy siedzę na medytacji. Myśli przepływają we mnie jak łódki na wzburzonym oceanie. Cisza powolnie odmierza istnienie.
Continue reading
– Hey Barista
– wołają na mnie w pracy, a ja cenię sobie tę ksywkę, ponieważ bardzo lubię przyrządzać kawę, a także ją pić.
Ostatnio jeden klient powiedział mi, że lubi kawę zrobioną właśnie przeze mnie. Wtedy nagle uświadomiłam sobie, że to jak przykładam się do robienia każdej kawy z osobna ma sens.
Słowa Richiego dodały mi skrzydeł by dalej zgłębiać sztukę parzenia kawy oraz natchnęły mnie aby napisać ten tekst.
Continue reading