This post is also available in: English (angielski)

Lubię murale w przestrzeni miejskiej. Jednak w Galway zawsze mi ich brakowało. Tymczasem coś się zmieniło, bo na kilku budynkach w mieście pojawiły się fotomontaże, które do mnie zawołały.  

Autorem prac jest Joe Lee. Wykorzystał on zrobione przez siebie zdjęcia krajobrazów Galway oraz zdjęcia inscenizowanych scen z uczestnikami projektów autorstwa irlandzkich i palestyńskich artystów: Sohail Salem, Emily Ni Bhroin, Arran Murphy, Deirdre Kennedy, Ríonach Ní Néill, Jeni Roddy. Fotomontaże powstały w ramach projektu Drowned Galway, który jest częścią Hope it rains, wyreżyserowanego przez Ríonach Ní Néill. Pisałam o tym tu i tu.

Na fotomontażach rozpoznamy znane miejsca w Galway, w Irlandii. Główny deptak na Shop Street, Spanish Arch, czy jedną z lokalnych szkół. Jednak te miejsca na zaprezentowanych obrazach są zalane przez wodę. Tak, w Galway leje niemiłosiernie, lecz nie tylko o deszcz tutaj chodzi, ponieważ powodzie są również wynikiem zmian klimatycznych. Bo śmieci, które zalegają w rzekach i w morzach powodują spiętrzanie się wody. W oceanach zaś oprócz widocznych odpadów, gromadzą się też liczne drobiny plastiku pochodzące choćby z kosmetyków. Czy wiecie, że tworzą one niebezpieczne wiry /gyres/. A potem wraz z wodą i z piaskiem dostają się do przewodów pokarmowych zwierząt morskich. Z kolei żółwie, delfiny, wieloryby, foki, zaplątują się niejednokrotnie w dryfujące, porzucone liny rybackie i umierają. Artyści zadają więc pytanie:

Czy my ludzie umiemy chodzić po wodzie?

Jak będziemy radzić sobie z kolejnymi zmianami, które już dzieją się w świecie?

Co jeszcze musi się zdarzyć, abyśmy zaczęli działać?

Czy zdajemy sobie sprawę, że i do naszej miejscowości może dotrzeć kiedyś tssunami?

Czy dbamy o swoje lokalne miejsce?

Czasami pierwszym krokiem jest złożenie papierowego pudełka na mniejsze części i włożenie do odpowiedniego kosza. A może zabranie papierowego kubka po kawie ze sobą niż porzucenie go na ławce w parku. Na pewnej wycieczce dzieci zrzucały puszki po napojach ze szczytu Carrantuohill, dla frajdy – powiedział mi znajomy, który w górach prowadzi pensjonat i który na widok niedorzecznej zabawy pobiegł zatrzymać zdziwione dzieci.

Czarny humor czy wizja przyszłości

Najbardziej podoba mi się zdjęcie przedstawiające grupę ludzi wędrujących po pas w wodzie na Shop Street. (to fotografia tytułowa, na której tle zrobiłam sobie zdjęcie). Jak je zobaczyłam, to pomyślałam, że to wizja przyszłości dla Galway, najbardziej deszczowego miasta Europy. Jednak chwilę później przyszła refleksja. Co się dzieje z naszą planetą? Mamy pandemię. A może to dopiero początek zmian?

Ostatnio Wave Makers – wolontariusze Europejskiej Stolicy Kultury Glaway 2020 już po raz drugi sprzątali lokalne plaże. W Warszawie, w Polsce młodzi ludzie z Extinction Rebellion Polska protestowali przeciwko bierności polityków wobec zmian klimatu, które mocno zagrażają wyginięciu ludzkości. Domagają się oni zmniejszenia emisji gazów cieplnych oraz zmiany kierunku gospodarki tak, aby zasoby odnawialne były eksploatowane w tempie pozwalającym na ich całkowite odtwarzanie. Z kolei w Bułgarii, wolontariusze z 25 Brygady Jeziora Pomorie przygotowali dwie wyspy dla ptaków wędrownych, oczyszczając teren ze śmieci i nawożąc go dodatkowym piaskiem. Brała w tym udział Tatyana Garkavaya moja znajoma wolontariuszka i opisała akcję na swoim blogu.

Zaś Enrico Bagnoli, jeszcze na początku pandemii, zmotywował mnie oraz innych ludzi w Galway do posprzątania swojej okolicy. Z kolei jego akcja zmobilizowała Justę, do posprzątania śmieci nad wrocławską Odrą.

To tylko niektóre z działań, które mają miejsce. Rionach w swoich projektach pokazuje, że jeszcze wiele możemy stworzyć ze zniszczonych rzeczy, i że recykling to bardzo ważna sprawa.

A ja wciąż używam zbyt wiele opakowań plastikowych i choć na zakupy noszę płócienne torby, to kanapki, a nawet jabłka pakuję w tworzywa sztuczne. Ile jeszcze czasu minie, abym to zmieniła?

Murale z Galway wołają do mnie: Już czas!

Zróbmy coś dla naszej planety. Spróbujmy powoli zmieniać swoje nawyki. Wiem, nie jest to proste. Jednak warto próbować. Wydaje mi się też, że nie wszyscy jesteśmy świadomi zagrożenia, dlatego projekty artystyczne, edukacyjne oraz protesty nagłaśniające zmiany klimatu są bardzo potrzebne.

Co sądzisz o tym poście? Dziękuję za każdy odzew!