Nie powinno się iść w góry samemu. Nigdy nie wiesz co może nagle się wydarzyć. Pewna kobieta, która nocowała u nas w zeszłym roku też twierdziła, że nic jej nie będzie, gdy pójdzie sama na Carrantuohill, a jednak utknęła w szczelinie i trzeba było ją ratować helikopterem.
– powiedział John, kiedy oznajmiłam, że jutro wyruszam w góry sama. I miał rację, jednak moje pragnienie wspinaczki było silniejsze nawet od lęku, że wiatr zdmuchnie mnie z grani najwyższego szczytu Irlandii.
Continue reading
W tym roku Ogólnopolskie Spotkania Poetów “Biała Lokomotywa” – kameralny festiwal literacki z Łazieńca, organizowany przez Darię Danutę Lisiecką usiadł przy moim stole w Galway, w Irlandii. Lokomotywa zagwizdała żywo przez okno monitora. To było dla mnie nie lada przeżycie, równie intensywne, choć inne niż gdybym usiadła pod orzechem przed domem Stachury. Jednak nawet cyfrowo “Biała Lokomotywa” miała moc zabrać mnie na łąkę.
Continue reading
Wiecznie wietrzna i mokra pogoda może przygnębić, ale bardziej gdy jesteś sam, kiedy otwierasz się na innych możesz spojrzeć na zimno i deszcz z twórczej perspektywy. Wtedy stajesz się szczęśliwszy w tym co akurat masz wokół siebie.
Continue reading
To było nasze pierwsze spotkanie po czasie izolacji, Bia – moja przyjaciółka Brazylijka, która mieszka w Galway wręczyła mi mały pojemniczek z uśmiechniętą emoikonką z napisem: Feito com amizade / Zrobione z przyjaźnią. W środku był biały delikatny requeijão przypominający kremowy twarożek lub ricottę. Dla mnie był to smak, którego wcześniej nie znałam. Jednak od razu się zakochałam, tym bardziej, że Bia zrobiła go całkowicie z naturalnych produktów, w domu.
Continue reading
Łatwo jest powiedzieć, że ktoś inny jest rasistą, ale KIM JA JESTEM?
Rozmowa z Agnieszką Bułacik, współzałożycielką kolektywu edukacyjnego new visions, uświadomiła mi jak wiele schematów myślenia działa wciąż we mnie. Choć często wydaje nam się, że jakiś problem nas nie dotyczy, to pierwszym krokiem do zmiany jest przyznanie się przed sobą samym: Tak, czasami włączają się we mnie stereotypy.
Continue reading
Natura srebrzy kosmyki moich włosów
Wyglądają jak nurt porannej rzeki
czasami niczym kora wierzby
albo trawy na klifie
Zgoda na siwe włosy to ważny etap w układaniu się ze sobą – przeczytałam w „Vogue” i ucałowałam swoje kosmyki, które od paru lat coraz wyraźniej śnieżą się w mojej czuprynie.
Continue reading
Na letnią eskapadę wybraliśmy się z M. aż trzy razy do hrabstwa Clare, które rozciąga się na południe od Galway. Znaleźliśmy krajobrazy jak z bajki. Gigantyczny płaskowyż krasowy, jasne przestrzenie oraz jaskinie, tajemnicze archeologiczne ślady, a także klify wszelkich rozmiarów i wesoło pokolorowane domki.
Czytaj więcej
Nie szukam, ale tworzę z tego co mam wokół siebie. Kiedy zobaczę coś blisko, rodzą się moje pomysły, jednak wszystko ma początek we mnie.
Ciara Beckers jest młodą artystką i moim zdaniem artystką – pionierką, ponieważ wgłębia się w coś czego wielu nie zauważa. Jej sztuka jest bardzo prosta, ale odnajduję w niej również odnajduję trochę surrealizmu. Ciarę poznałam w zeszłym roku, podczas jarmarku Tiny Traders Village w Galway. Gdy spotkałyśmy się ponownie na wywiad, w trakcie rozmowy pomyślałam, że Ciara ma coś w sobie z Salvadora Dali, który był zafascynowany odsłanianiem najgłębszego „ja”.
Continue reading
Kiedy nad moją historyjką gaśnie światło, waham się by wstać i zaparzyć kawę w rudym kubku. Jednak w końcu podnoszę się i ruszam w mrok. Wycieraczki nie nadążają ścierać oceanu, który leje się przed oczami. Przez trzydzieści minut wiruje mi w głowie. Aż wreszcie dostrzegam, że owce też lubią ukrywać się pod skałą.
Continue reading
Kobietom, które wątpią w wartość i siłę swojej historii
dedykacja z książki
Dziś po raz pierwszy na blogu przedstawiam Wam prozę, która jest jak wielowymiarowa podróż. „Wszystkie kwiaty Alice Hart” – to debiut Holly Ringland. 415 stron, które przeczytałam niemalże jednym tchem, a dokładnie przez dwa popołudnia.
Continue reading